اگر معیار آن اعتراضات گرانی‌ها، موضعگیری‌ها و نارضایتی از روابط داخلی و خارجی می‌بود امروز که گرانی‌ها چندین برابر شده و اشکال در سیاست‌ها و روابط بسیار بیشتر است باید بیش از گذشته شاهد حضور کفن‌پوشان در خیابانها، میادین و حتی جاده قم به تهران باشیم. باز هم خدا را شکر که اینان اغماض می‌فرمایند […]
اگر معیار آن اعتراضات گرانی‌ها، موضعگیری‌ها و نارضایتی از روابط داخلی و خارجی می‌بود امروز که گرانی‌ها چندین برابر شده و اشکال در سیاست‌ها و روابط بسیار بیشتر است باید بیش از گذشته شاهد حضور کفن‌پوشان در خیابانها، میادین و حتی جاده قم به تهران باشیم.
باز هم خدا را شکر که اینان اغماض می‌فرمایند و به صحنه نمی‌آیند و به سفارت‌خانه‌ها حمله نمی‌کنند حتی زمانی که می‌بینند سفیر انگلیس ادای رقص فلان رقاص را در شب یلدا درمی‌آورد و آن را به صورت کلیپ در فضای مجازی پخش می‌کند، روسیه و چین مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را منکر می‌شوند، وزیر خارجه عربستان حاضر نمی‌شود زیر عکس شهید سردار سلیمانی مصاحبه کند و تیم فوتبال کشورش حاضر نمی‌شود در زمینی که تندیس این شهید در راهروی ورودی آن نصب شده است مسابقه بدهد. این تغییر روش واقعاً برای کشور یک نعمت است و باید قدر آن را دانست و از حاکمیت یکدست کنونی که چنین دستاوردی را به ارمغان آورده باید قدردانی و تشکر کرد.
در عین حال، بعضی اظهارنظرها که در روزهای اخیر از زبان بعضی از سران جماعت معترض دیروز و شاهد ساکت امروز شنیده شده، موجب بیم و هراس شده است.
یکی از این افراد به مناسبت سالروز واقعه هواپیمایی اوکراینی گفته: «هواپیمای اوکراینی، تقاص عملیات فیک عین‌الاسد بود. مگر خدا از این چیزها می‌گذرد؟ وقتی نمی‌آئی آن کاری که باید بکنی، بکنی خدا هم توی کاسه‌ات می‌گذارد.»
از این سخن، تا حدودی بوی یک برنامه‌ریزی شبیه حمله به سفارت انگلیس در هشتم آذر ۱۳۹۰ و به آتش کشیدن سفارت سعودی در ۱۲ دی‌ماه ۱۳۹۴ به مشام می‌رسد. این‌بار ممکن است این جماعت، طرح دیگری داشته باشند و بهانه هم با بهانه‌های قبلی متفاوت باشد ولی هرچه هست باز هم به کشور زیان‌های کلان مادی، حیثیتی و بین‌المللی خواهد زد.
درست است که به برکت حاکمیت یکدست، احتمال تکرار به صحنه آمدن جماعت معترض بسیار کم است ولی بالا گرفتن رقابت‌های داخلی همین حاکمیت یکدست به ویژه نزدیک انتخابات مجلس و مقداری بعد از آن، انتخابات ریاست جمهوری ممکن است انگیزه‌ای باشد برای احساس تکلیف حضرات و ایجاد دردسرهای جدید برای کشور.
به مسئولین یادآور می‌شویم که تجربه چهار دهه گذشته نشان داده همیشه در فضای فقدان مخالف در عرصه قدرت، رقابت‌های جدید شکل گرفته و به تنازع بقاء منجر شده است. در گرماگرم این رقابت‌ها، بسیاری از محرمات برای جماعت معترض به مباحات – اگر نگوئیم واجبات – تبدیل می‌شوند و آتش جنگ قدرت جدید زبانه می‌کشد.
وقت آنست که حضرات هوشیاری به خرج دهند و اجازه ندهند رقابت‌ها به ورود جماعت معترض به صحنه منجر شود. نه کشور تاب تحمل چنین صحنه‌سازی‌هائی را دارد و نه ملت.
۲۳۳۰۲
